Διαλλινάς, Μιχάλης

(1853 – 1927). Λόγιος. Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στο μοναστήρι των Κρεμαστών της Κρήτης. Από το 1878 διετέλεσε υπασπιστής και γραμματέας του οπλαρχηγού Μανόλη Κοκκίνη. Ήταν αυτοδίδακτος και γνώριζε την ιταλική και την τουρκική γλώσσα, γεγονός που του επέτρεψε να ασκήσει τη δικηγορία και να διοριστεί από το 1885 πρωτοδίκης και πρόεδρος της δημογεροντίας Λασιθίου. Από το 1892 ιδιώτευσε στην κωμόπολη Νεάπολη, όπου ασχολήθηκε συστηματικά με τα γράμματα και με το ιστορικό παρελθόν της ανατολικής Κρήτης. Έγραψε διάφορα κείμενα ιστορικού περιεχομένου και κυκλοφόρησε τις ποιητικές συλλογές Ποιήματα (Ηράκλειο, 1909) και Κριτσωτοπούλα (1912), μικρό έπος που έγινε λαϊκό ανάγνωσμα. Ο πρώτος τόμος της συλλογής του Άπαντα κυκλοφόρησε το 1927 και ο δεύτερος το 1977. Έγραψε επίσης και θεατρικά έργα. Ο Δ. υπήρξε πρόδρομος της αναβίωσης της πνευματικής ζωής στην Κρήτη, μετά την παρένθεση της τουρκοκρατίας.